Жылда біз өзіміздің туыстарымызды, достарымызды, әріптестерімізді өмірлеріндегі ең ұлы сапарға - Меккеге, қажылыққа шығарып саламыз. Олардың жүздеріндегі үлкен үміт пен қуанышты көргенде бірге қуанысып, көңіліміз алып ұшып, өзіміз бара алмасақ та, дұғаларымызды жазып беріп, "Менікін оқуды ұмытып кетпеңіз" - деп тапсырып, қайта оралғанда қабыл болған дұғамызды арқалап келетіндей жолдарын асыға күтеміз. Ал өз-өзімізді: "Ештеңе етпейді, Алла қаласа, мен де сол жерге